आठवते आपली ती पहीली भेट

आठवते आपली ती पहीली भेटएकमेकांकडे बघण्यासही लाजलो होतोहळूहळू नजर एकमेकांकडे वळताचआपण जागेपणीच निजलो होतोआठवते आपली ती पहीली भेटतुझं ते पावलोपावली अडखळणंतेवढचं एक निमित्त पाहून तुजपाशीमाझं आधार देण्यासाठी वळणंआठवते आपली ती पहीली भेटपुन्हा भेटण्यासाठी किती आतूर झालेलोतेव्हा म्हणालीस तुझ्या जिवनातमी एक खास भेट म्हणून आलेलोआठवते आपली ती पहीली भेटमन कसं चंदना सारखं दरवळलं होतंस्वप्नांचे कोवळे दव झेलतमनात प्रेम कसं हिरवळलं होतंआजही ती पहीली भेटमाझं मन गच्च धरुन आहेजरी नसलो तुझ्या कपाळावर तरीतुझ्या अंतरी ऊरून आहे